|
|||
|
3.2.3 Ljósleiðarar í aðgangsnetum Notkun ljósleiðara í aðgangsnetum er mjög vaxandi enda eru þeir afkastamesti burðarmiðill sem völ er á. Kostnaður við lagningu ljósleiðaraneta er nærri allur fólginn í jarðframkvæmdum. Ljósleiðararnir sjálfir eru orðnir afar ódýrir en ennþá er endabúnaður ljósleiðara mun dýrari en endabúnaður fyrir rafmerki. Aðgangsnet með ljósleiðara eru flokkuð eftir því hve langt ljósleiðarinn nær í átt til notandans. Öflugasta aðgangsnetið er FTTH (Fibre to the Home), þegar ljósleiðarinn er lagður alla leið heim til notanda. Með slíku neti er bandvíddin nærri ótakmörkuð, hún ræðst eingöngu af þeim búnaði sem tengdur er endum ljósleiðarans. FTTB (Fibre to the Building) er þegar ljósleiðari er lagður í fjölbýlishús eða stór fyrirtæki (FTTO). Þetta fyrirkomulag er þegar notað hér á landi í breiðbandi Landssímans. Endabúnaðurinn getur t.d. verið afkastamikil ATM skiptistöð sem leyfir bandbreiðan aðgang inn á ljósleiðarann. FTTC (Fibre to the Curb) er það fyrirkomulag sem breiðbandið byggir á í stórum dráttum. Ljósleiðari er lagður frá símstöð í götuskápa sem eru oftast í fárra tuga metra fjarlægð frá heimilum eða fyrirtækjum. Frá götuskápunum liggja bæði kóax og UTP (Unshielded Twisted Pair) strengir sem notaðir eru til tenginga inn í hús. Með svonefndri VDSL tækni (Very High speed Digital Subscriber Line) er hægt að senda allt að 52 Mb/s heim til notenda um UTP strengi. Kóax strengurinn er nú notaður til dreifingar sjónvarpsefnis og getur hann borið hundruð sjónvarpsrása. |
|||
|
|
